กูใช้เวลามาทั้งชีวิต ต่อติดใจที่มันเเหลกสลาย
จนฟื้นคืนจากความตาย จากคนใจร้ายทำลายเอาไว้
เก็บตัวบอกใจเจ้าของ กูสิบ่ลองฮักไผอีกต่อไป
สาปแล้วความฮัก สาปคนจัญไร บ่ยกใจให้ไผง่ายๆ
จนมื้อนึงมึงย่างเข้ามามาทำท่าว่าฮักกูคักหลาย
กำเเพงความฮักกูถืกพังทลาย ถวายหัวใจให้มึง
แรกมึงกะดีฮักกูคักหลาย
แต่บ่ท่อได๋ใจกูกะเจ็บอีกจนได้
มึงกะซั่วบ่ต่างจากไผ เผาใจกูซ้ำจนเป็นขี้เถ้า
กูหวังว่าสิพ้อคนดี กูหวังว่าสิมีชีวิตใหม่
แต่สุดท้ายมึงออกแนวจัญไรบ่ต่างจากเขา
มึงมาเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำ
เหยียบซ้ำรอยแผลหม่องเก่า
เฮ็ดใจกูเจ็บบ่ซ่วงบ่เซา
มึงเอาตีนมาเหยียบใจกูซ้ำรอย
กูเลยเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำ
เจ็บซ้ำเหมิดทางสิไป
มึงกลับมาฆ่ากูให้มันตายก่อนไป
อย่าถิ่มกูเอาไว้ ให้ทรมานแบบนี้
กูหวังว่าสิพ้อคนดี กูหวังว่าสิมีชีวิตใหม่
แต่สุดท้ายมึงออกแนวจัญไรบ่ต่างจากเขา
มึงมาเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำ
เหยียบซ้ำรอยแผลหม่องเก่า
เฮ็ดใจกูเจ็บบ่ซ่วงบ่เซา
มึงเอาตีนมาเหยียบใจกูซ้ำรอย
กูเลยเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำ
เจ็บซ้ำเหมิดทางสิไป
มึงกลับมาฆ่ากูให้มันตายก่อนไป
อย่าถิ่มกูเอาไว้
มึงมาเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำเหยียบซ้ำ
เหยียบซ้ำรอยแผลหม่องเก่า
เฮ็ดใจกูเจ็บบ่ซ่วงบ่เซา
มึงเอาตีนมาเหยียบใจกูซ้ำรอย
กูเลยเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำเจ็บซ้ำ
เจ็บซ้ำเหมิดทางสิไป
มึงกลับมาฆ่ากูให้มันตายก่อนไป
อย่าถิ่มกูเอาไว้ ให้ทรมานแบบนี้
ให้ทรมานแบบนี้